Alimenty po ustaniu małżeństwa

Gdy pomiędzy małżeństwem wyraz: „rozwód”, każda ze stron powinna zaznajomić się normami regulującymi prawo alimentacyjne. Ustawa kodeks rodzinny i opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 roku z późniejszymi zmianami wskazuje prawa i powinności po ustaniu małżeństwa. Wymogiem zasądzenia rozwodu jest wygaśnięcie pożycia małżeńskiego oraz ułożony pozew rozwodowy przez jednego z małżonków.

W wyroku orzekającym ustanie małżeństwa, sąd ma prawo do przyznania opieki nad dzieckiem jeden ze stron, ustalenia widzenia się z dzieckiem oraz w jakiej wysokości każdy z małżonków będzie partycypował w kosztach utrzymania małoletniego. Decyzję sąd ogłasza zgodnie z korzyścią dziecka bądź rodzeństwa. Sąd może także ogłosić rozwód ze określeniem osoby winnej rozkładu pożycia. Rozwiedziony, który nie został ogłoszony winnym rozkładu pożycia i którego sytuacja materialna po rozwodzie uległa (sprawdzona kancelaria adwokatówkancelaria-cpr.pl/oferta/adwokat-rozwod/) nadszarpnięciu, może żądać od sądu orzeczenia o wypłacaniu alimentów (wysokość alimentów zależna jest od kosztów rozwiedzionego i okazji zarobkowych oraz zawodowych pozwanego).

Podział majątku po ustaniu małżeństwa może zostać ogłoszony również przez sąd na wniosek jednego z małżonków, pod warunkiem, iż uskutecznienie tego podziału nie będzie owocować zbytnia zwłoką w całym postępowaniu. Natomiast obowiązek alimentacyjny powinien zaistnieć po rozwodzie, względem rodzica, któremu stała opieka nad dzieckiem została przyznana. Obowiązek alimentacyjny obejmuje świadczenia na rzecz utrzymania i wychowania dziecka. Alimenty adwokat alimenty warszawa na dzieci przypisywane są w zależności od okazji zarobkowych i zawodowych zobowiązanego rodzica.

Dożywotnim obowiązkiem alimentacyjnym są wydatki na rzecz dziecka niepełnosprawnego, które ma trudności w samo utrzymaniu się z powodu kłopotów zdrowotnych. Rodzic może odwołać się jednak od przelewania alimentów, gdy wykaże przed sądem, iż świadczenia na rzecz dziecka wiążą się z nadmiernym uszczerbkiem na zdrowiu bądź dziecko nie stara się usamodzielnić mimo posiadanych przez nie możliwości. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się regułę, iż rodzice powinni uczestniczyć w wydatkach utrzymania i wychowania dzieci po połowie, chyba że w razie, gdy jedna ze stron nie ma ku temu możliwości czy też jest niepełnosprawna.